Komentariat polski zaczyna odkrywać ruch Dark MAGA, czyli między innymi: Petera Thiela, twórcę Palantira i mecenasa J.D. Vance’a; oraz Curtisa Yarvina – filozofa promującego neoreakcjonizm (NRx).

Czym jest neoreakcjonizm? W wielkim skrócie: to ideologia skądinąd inteligentnych libertariańskich nerdów z amerykańskiego IT, którzy w swojej niezmierzonej zarozumiałości wierzą, że historia wyglądała jak opisuje Twitter. Czyli czytają jedynie angielskie publikacje i w dużej mierze dawną propagandę imperialną. Zakładają też, że historia Ameryki jest raczej typowa i może być wzorem dla świata. Kiedy więc spotykają się z niezrozumieniem, odrzuceniem i szyderstwem ze strony swojego inteligenckiego, wielkomiejskiego środowiska, marzą, żeby „wziąć ich za mordę i wprowadzić kapitalizm” (*), licząc na to, że w końcu zdobędą taki szacunek na jaki – w ich mniemaniu – zasługują, a którego odmawia im lewica, akademia, feministki i demokracja itd. . Póki co trollują sfrustrowani w internecie, w duchu Prawa Poe – tak, by nie dało się rozpoznać, czy to ironia, czy jednak na serio głoszą te farmazony. A skąd to wiem? Wiem, bo sam też taki jestem. Jeśli ktoś jest za stary, albo zbyt rozsądny i nie spędził pół życia, kłócąc się o podstawowe wartości na Wykopie, to niecyfrową analogią neoreakcjonizmu jest publicystyka polityczna Janusza Korwin-Mikkego: wyjść i ludziom tak powiedzieć, żeby im w pięty poszło ((*) to zresztą jeden z jego ulubionych cytatów). Owszem co z tego, że podaje same fakty, gdy gubi ich kontekst bez którego mają zupełnie przeciwną wymowę?

Grzechem założycielskim neoreakcjonizmu – czyli czerpaniem wiedzy o świecie i historiozofii z pism amerykańskich, a ostatecznie anglosaskich czy protestanckich historyków i filozofów – jest to, że gdy przykładamy te farmazony do doświadczeń starej Europy, wypada to tak jakby Amerykanie uczyli Francuzów, Hiszpanów, Włochów i Turków jak smacznie gotować. Są oni bowiem święcie przekonani, że cuisine américaine to szczyt światowej sztuki kulinarnej, choć w Ameryce nawet z językiem angielskim mają problem – musieli sobie przetłumaczyć „Marlborough” na „Marlboro”, o wymowie sosu Worcestershire nie wspominając.

Streszczając ich historiozofię jednym zdaniem: chcą budować absolutystyczną, kapitalistyczną monarchię etnonarodową w imię postępu technologicznego i wolności (libertariańskiej) jednostki za pomocą miękkiej eugeniki i twardej niewidzialnej ręki wolnego rynku. Jest to podwójnie zabawne , bo:

1. sam naród amerykański niezbyt pasuje do narracji etnonarodowej, bo co łączy celtyckich Irlandczyków, potomków Germanów oraz domieszkę Słowian i Włochów?
    
2. wszystkie te polityczne epitety (absolutyzm, monarchia, kapitalizm) owszem istniały, ale nigdy nie totalnie i jednocześnie i bywały wzajemnie sprzeczne – jak choćby (techno)feudalizm i absolutyzm. Ten ostatni wyrósł właśnie na trupie feudalizmu, ale z perspektywy Amerykanina to wszystko jedno i to samo.
    

Cat-Mackiewicz doskonale opisał heglizm którego reinkarnacją jest neoreakcjonizm to filozofia, według której fryderycjańskie Prusy są najdoskonalszym ustrojem: krajem, gdzie oświeceni monarchowie wprowadzają rządy porządku, postępu i prawa, tłumiąc jednocześnie ślepe namiętności ludu, władzę dawnych feudałów oraz pacyfikując rewolucjonistów poprzez implementowanie co sensowniejszych pomysłów za pomocą aparatu państwa w imię rozsądnego konserwatyzmu. Ruch Dark MAGA najbardziej chyba bolałaby ta pruska praworządność – ale tego rozdziału historii Europy już nie doczytali.

Różnica między neoreakcjonizmem a Prusami jest taka, że Prusy istniały naprawdę – w morderczej konkurencji przestrzeni Niziny Europejskiej – a amerykańscy radykalni reakcjoniści chcieliby sobie stworzyć nowe państwo apriorycznie, nie oglądając się na to, że trzeba rządzić żywymi ludźmi. Ale takie właśnie jest zboczenie zawodowe ludzi, którzy za dużo grali w życiu w Europę Universalis.

W zasadzie jedyną poważną siłą która nadaje neoreakcyjnemu Dark MAGA siłę jest obłędny purytanizm a rebours ruchu Woke, któremu towarzyszy absolutna pogarda dla rzeczywistości ze strony liberalnych salonów. Jak mówią w umiarkowanym skrzydle partii demokratycznej: największym sojusznikiem Trumpa jest wokeistyczna lewica. A od siebie dodam, że jakby demokraci mieli na swoim czele kogoś tak wyzutego z potrzeb ideologicznych i traktujący swoich radykałów czysto instrumentalnie jak Tusk, to by najprawdopodobniej nie oddali władzy w 2024. 

Charakterystyczna dla Dark MAGA fascynacja wielkimi jednostkami u steru państwa nie jest niczym nowym: u nas nie tylko Rzecki fascynował się Napoleonem, a w przedwojennej Europie Benito Mussolini był wzorem dla wielu, podczas gdy sziś miłośnicy kapitalizmu odwołują się do Lee Kuan Yew. W historii nie brakowało wybitnych jednostek, które odcisnęły pozytywne piętno na cywilizacji – ale nie możemy zapominać, że było też znacznie więcej despotycznych miernot i wariatów. Zwolennicy NRx taktownie to pomijają, wierząc w wyjątkowość Ameryki sprawi, że wybiorą najlepszych prezydentów. Ale Francja im nie imponuje za to współczesne Chiny tak, choć rzekomo technokratyczne rządy popełniły te same błędy polityki społecznej co Korea i Japonia z jednej strony, a z drugiej mają identyczny kryzys zadłużeniowo-nieruchomościowy jak USA w 2007 (deficyt budżetowy Chin najprawdopodobniej w 2025 przebije ten z USA). Inżynierowie u władzy nie są gwarantem dobrych decyzji (niestety – sam jestem inżynierem i zaczytywałem się Tajemniczą Wyspą). Ta ignorująca fakty fascynacja Chinami, Węgrami czy Rosją świadczy albo o miałkości intelektualnej Trumpa, Muska i kolegów, albo o ich cynicznej grze w stylu TKM i “po nas choćby potop”, kwestie ekscesów obyczajowych taktownie przemilczę, bo one są naturalnym kolorytem władzy, co widać najlepiej po francuskich prezydentach.

Ruch NRx trzyma się zadziwiająco mocno narracji o merytokracji i technokracji – która, poza personalnymi różnicami, niewiele różni się od narracji uprawianej przez Klausa Schwaba czy Noaha Harariego, których odsądzają od czci i wiary, stąd nie mam zaufania do ich dobrych intencji.. Dlatego wydaje mi się, że polska fascynacja amerykańską próbą kontrrewolucji jest mocno na wyrost, bo oni nie mają w sobie ani naszego zdroworozsądkowego katolicyzmu, ani świadomości ryzyka bycia podbitym gdy się podejmuje zbyt ryzykowne lub błędne decyzje polityczne. Dla ruchu narodowego rekomendowałbym relację z MAGA w stylu “kochajmy się tak, ale z ostrożna”, bo niezależnie od tego, czy rządzić będzie Musk, Thiel, czy Soros i Schwab, to nadal będą to arbitralne rządy wielkiego kapitału, któremu jutro może się odmienić o 180 stopni w kwestiach najważniejszych, bo oni traktują wszelką ideologię instrumentalnie. 

Czy się tym martwię? Nieszczególnie. My w Polsce już to przerabialiśmy. Każdy ma w rodzinie kogoś, kto pamięta naszą kontrrewolucje, bo pytania ustrojowe, jakie zadaje ruch Dark MAGA, brzmią znajomo:

1. Czy jesteś za pełną realizacją programu radykalnego uzdrowienia gospodarki, zmierzającego do wyraźnej poprawy warunków życia społeczeństwa, wiedząc, że wymaga to przejścia przez trudny, dwu–trzyletni okres szybkich zmian?
    

2. Czy opowiadasz się za polskim modelem głębokiej demokratyzacji życia politycznego, której celem jest umocnienie samorządności, rozszerzenie praw obywateli i zwiększenie ich uczestnictwa w rządzeniu krajem?

Znajoma melodia? Bodajże Preisner skomponował muzykę. Jak nie wiecie co to, zapytajcie rodziców (jeśli jesteście niepełnoletni – dziadków). To jest referendum ustrojowe Jaruzelskiego z 1987 roku.

Bo ruch Dark MAGA to po prostu amerykański WRON, a DOGE to są inspekcje robotniczo-chłopskie tym razem w sosie informatyczno-młodzieżowym. Jeśli kogoś oburza porównanie patriotów z MAGA do junty z WRON, to niech sobie przypomni co pisał Passent i wyśpiewał Kaczmarski w piosence “Marsz Intelektualistów”. USA ma już za sobą etap późnego Gierka/Bidena i radosnych kredytów na wszystko. Dziś potrzebują tyle pieniędzy pożyczyć, ile nikt nie ma, nawet gdyby chciał, a nie chce. Z jednej strony prowadzone są rozpaczliwe próby ratowania dawnego ustroju, ale tak naprawdę nad wszystkimi wisi widmo Jeffreya Sachsa / Balcerowicza / Mileia – czyli terapii szokowej z piłą: ścinania wydatków tak długo, aż uda się uzyskać nadwyżkę pierwotną (czyli przed płaceniem odsetek od obligacji). Kiedy to się uda, wtedy specjaliści z FED i Wall Street – od wypłukiwania pieniędzy z niczego – wyprowadzą kwestię zadłużenia na prostą. Na razie Musk próbuje po dobroci. Jak przyjdzie ichniejszy Balcerowicz, to się skończy po dobroci.

Jaruzelski też miał swój zwrot konserwatywny (zbudowano wtedy bardzo dużo kościołów) i narodowy – ale to wszystko była po prostu próba rozwodnienia niezadowolenia społecznego wynikającego z kolapsu gospodarki PRL-u. W wypadku Trumpa i Muska nawet ten zwrot konserwatywny jest dużo mniej wiarygodny, choćby z powodu skłonności do skandali nie tylko obyczajowych. Ale Trump może się miotać, ale ostateczny wynik amerykańskiej reakcji zadecyduje nie kultura, lecz inflacja. „Gospodarka, głupcze” – jak mówił ostatni prezydent, za którego Ameryka miała nadwyżkę budżetową (czyli Bill Clinton).

	dynamitard
	5 maja 2025 13:58